Getuigenis Filip Donck (De Lovie)

26/01/2022

Alleen samen geraak je vooruit.

 

Na tal van individuele fiets- en wandeltochtjes, mocht het iets meer zijn ... Een-op-eenmomenten maken het mogelijk om dingen te bespreken en te luisteren naar elkaar, waardoor we elkaar steeds beter begrijpen. Ik voelde bij M. dat het gerust wat uitdagender mocht zijn, hoe zou je zelf zijn als jonge gast?

We besloten samen de uitdaging aan te gaan voor een ééndaagse kano-trektocht op de IJzer, uitgestippeld door cAnnect, een project van De Walhoeve vzw. cAnnect is een ervaringsgericht project voor jongeren en hun context waarbij de jongere samen met een contextfiguur en/of begeleider een ééndaagse of meerdaagse trektocht onderneemt per kano. Een uitdaging? Toch wel, want iedere persoon heeft een functie en in een kano ben je genoodzaakt om samen te werken als je vooruit wil. Je zit ook letterlijk in hetzelfde schuitje. Tel hierbij nog de fysieke inspanning en het feit dat je niet zomaar even kan rusten als de andere nog vooruit wil: dat zorgt dus inderdaad voor een flinke uitdaging.


Zoals je wel kan verwachten, gingen we in het begin geen meter vooruit, we zochten langs de oevers meermaals het groene gewas op, frustraties begonnen zich te ontwikkelen ... Samenwerken was de boodschap! Het werd een zoektocht naar wie wat moest doen en vooral wanneer we dit moesten doen. De afspraken die ontstonden, moesten we telkens bijsturen.

We moesten ook opdrachten vervullen. Na elke opdracht wisselden we van plaats, wat ook tegelijk wil zeggen ‘wisselen van functie’. Want je zitplaats op de kano bepaalt of je de motor bent of de richting bepaalt. We moesten dus telkens opnieuw op zoek naar een evenwicht en naar wat er werkt. Dit is iets wat we ook dagelijks ondervinden bij het leven in groep.

Begeleider Florejan daagde ons op het einde nog meer uit. We moesten een parcours afvaren, telkens door minder te communiceren: eerst niet praten, dan iemand geblinddoekt en uiteindelijk de combinatie van beide. Toen zagen we welke verbinding er was ontstaan en ondanks de beperkingen slaagden we er telkens in om in een recordtempo de finish te bereiken. Doel bereikt! Maar vooral de weg, het proces naar het doel blijft ons bij, de verbintenis met onszelf, elkaar en de natuur. M. zei zelf: ‘Ik geniet van de stilte zonder gsm’. Als een jonge gast van 17 jaar dit zegt, betekent dit toch wat …

door Filip Donck

uit tijdschrift 'Antenne'